سقف وافل، از نوع سقف‌های دال بتنی است که با عنوان (waffle slabs) از سال 1940 به عنوان راهکاری اقتصادی با ویژگی سهولت اجرا جهت دست‌یابی به دهانه‌های بلند معرفی شد.

عبارت “وافل” از الگوی شبکه‌ای مربوط به تیرچه‌های منظم تحتانی نشأت گرفته است؛ سقف وافل یا مشبک، نوعی از دال است که در آن تیرچه‌ها در دو امتداد عمود برهم‌ و دالی به ضخامت ثابت 5تا 10 سانتی‌متر، بر روی آنها قرار گرفته است.

این سقف می‌تواند با یا بدون قطعات پرکننده باشند؛ سقف وافل، بدون قطعات پرکننده، به علت صرفه جویی در مصالح و دفن نکردن مصالحی که نقش سازه‌ای ندارند و همچنین زیبایی منحصربه فرد آن، مورد توجه جامعه مهندسین ساختمان و کارفرمایان مختلف است.

مدلسازی دقیق این سقف‌ها در نرم‌افزارهای طراحی، برخلاف سایر سقف‌های بتنی که امکان مدلسازی آنها به صورت دقیق وجود ندارد، کمک شایانی به طراحی دقیق و بهینه سازه کرده است، بنابراین در نهایت، طرح دقیقی از سازه، منجر به حذف و کاهش بتن غیرسازه‌ای و میلگردهای غیر ضروری می‌شود.

اجرای دقیق و بدون خطا، نمای زیبای زیر سقف و ایمنی در آتش‌سوزی، ویژگی‌هایی هستند که این سقف‌ها را در تراز اولین سقف‌های مورد توجه کارفرمایان قرار داده است.