همانطور که تمام فعالین صنعتی می‌دانند، بتن در مقابل فشار بسیار مقاوم است ولی در مقابل کشش، مقاومت چندانی ندارد و با وارد آوردن فشار و در نتیجه کاهش اثر بارهای مرده و زنده می‌توان مقاومت در برابر کشش را بهبود بخشید. این اعمال تنش ثابت و دائمی در یک عضو بتنی را، پیش تنیدگی گویند. سقف پیش تنیده یکی از این اعضای مهم بتنی است.
هدف اصلی از ایجاد پیش تنیدگی در یک عضو بتنی، محدود کردن تنش‌های کششی و ترک‌های ناشی از لنگر خمشی، تحت تاثیر بارهای وارده به عضو بتنی است. سقف پیش تنیده، معمولا در عضوهایی که تحت تاثیر خمش و کشش هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
وزن کم، نداشتن ترک‌های دائمی، قابلیت انعطاف‌پذیری از جمله مزایای سقف پیش‌تنیده است که در کنار صرفه اقتصادی نسبت به بتن آرمه، استفاده از این نوع سقف را توجیه میکند، اما بعضی از ویژگی‌ها در سقف با قالب یوبوت، این نوع از سقف را در مواردی ارجحیت می‌بخشد. این ویژگی‌ها در ادامه ذکر می‌شود.
- هر دو سیستم سقف پیش تنیده و یوبوت، در دهانه‌های بلند قابل اجرا هستند، اما مشکل اصلی سقف‌های پیش تنیده در زمینه اجرا و ارتعاش است.
- سقف یوبوت، توسط اکیپ‌های ساده کارگری قابل اجرا است ولی اجرای سقف‌های پیش تنیده، به اکیپ متخصص و تجهیزات اجرایی خاص می‌طلبد.
- سقف یوبوت با افزایش فاصله بین تار بالا و پایین دال‌های خود، خیز و ارتعاش را بدون افزایش بتن مصرفی و سنگین کردن سقف، کنترل میکند اما در سیستم سقف پیش تنیده، بتن مورد استفاده در سقف، باید با عیار ۴۰۰ کیلوگرم ساخته شود و تا حصول مقاومت لازم، عملیات اجرا متوقف می‌شود.
- اجرای سازه‌های پیش تنیده در دهانه‌های بلند، با افزایش ضخامت به منظور کنترل خیز و ارتعاش سقف همراه خواهد بود، این مسئله موجب سنگین شدن سقف می‌شود.
- غالبا در سازه‌های پیش تنیده، تیرهای آویزدار مشاهده می‌شود، در نتیجه، این سقف هم مانند سقف‌های تیردال، عرشه فولادی و تیرچه کرومیت به اجرای سقف کاذب نیاز دارد.
- و در نهایت، با مسائل عنوان شده، سیستم سقف یوبوت، از نظر اجرایی و تامین مصالح، مقرون به صرفه‌تر از سیستم سقف پیش تنیده است.
