در قرن 19 میلادی، با گسترش علم، سازه‌ها، ظاهری امروزی پیدا کردند و رشد صنعت، منجر به تغییر بنیادین در معماری سقف شد. این تغییرات، باعث شد تا با نگاهی دوباره به تاریخچه سقف وافل، این سقف باری دیگر در طول تاریخ، به حوزه مهندسین معماری راه پیدا کند . ورود وافل به صنعت ساختمانی، باعث گسترش ساخت و ساز شد و سازه‌هایی با دهانه وسیع برای اجرای طرح‌های نامنظم ایجاد شدند. اجرای این سازه‌ها، تا قبل از سقف وافل مشکل بود.

در همین بازه زمانی، سیستم وافلِ کلاسیک در آمریکا و کشورهای اروپایی، برای تامین دهانه‌های بلند و بدون نیاز به ستون، مورد توجه قرار گرفت و از این تکنولوژی در ساخت سازه‌های مختلفی نظیر فرودگاه‌ها، پارکینگ‌ها، برج‌های مسکونی، هتل‌ها، مراکز تجاری، موزه‌ها، دانشگاه‌ها، استفاده کردند.

تعدادی از تصاویری که از قالب سقف وافل در ساخت پروژه های در کل دنیا استفاده شده را مشاهده می کنید که با این تصاویر و نام پروژه ها می توان به قدمت استفاده از این سقف ساختمانی پی برد.

پارکینگ های طبقاتی

ایستگاه راه آهن اصفهان

فرودگاه هند

ایستگاه مترو آمریکا

ساختمان های اداری

ساختمان های تجاری

سقف وافل در تخت جمشید و آکروپولیس

سقف‌های وافل، از هزاران سال پیش برای بشر شناخته شده است و شاهد بارز این ادعا، تاقِ بنای تخت جمشید است که در دوره هخامنشیان، یعنی حدود 2500 سال پیش ساخته شده است. طبق آثار بجا مانده و مطابق با تحلیل باستان‌شناسان، سقف تخت جمشید از الوارهای چوبی متعامد بوده است. همچنین ایده بکار گیری عملکرد سقف وافل را در بنای آکروپولیس یونان، هم دوره با هخامنشیان، نیز میتوان دید که بخش اعظم بنای آکروپولیس در سال‌های 429 تا 461 پیش از میلاد ساخته شده است.

سقف وافل در تخت جمشید

سقف وافل در آکروپولیس

سقف وافل در تابلو شام آخر و بنای معبد پانتئون روم

نمونه دیگر از سقف وافل را، در نقاشی معروف شام آخر اثر لئوناردو داوینچی میتوان دید. همچنین سازه‌ باستانی دیگری که با سیستم سقف وافل، ساخته شده، بنای معبد پانتئون روم است که 118 میلادی ساخته شده و همچنان پابرجاست.